Γιατί το παιδί μου δεν τρώει;

Τα περισσότερα παιδιά, κυρίως στις μικρές ηλικίες, περνούν αναπτυξιακά στάδια κατά τα οποία παρουσιάζουν δυσκολίες στο φαγητό και ανεπιθύμητες συμπεριφορές, που μπορεί να είναι κουραστικές και αγχωτικές για τους γονείς..! Οι δυσκολίες αυτές με το πέρασμα του χρόνου παρέρχονται σε σημαντικό βαθμό με τις ευχάριστες επιβραβεύσεις του παιδιού, αλλά κα με τον αυτοέλεγχο που αναπτύσσει το παιδί καθώς θυμάται τις υποδείξεις των γονέων ή των δασκάλων και θέλει να είναι συνεπές. Τα παιδιά εκφράζουν τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους, καθώς τους λόγους που δεν θέλουν να φάνε και αυτό είναι κάτι που βοηθάει στην κατανόηση και μπορεί να διευκολύνει τον διάλογο, αρκεί να έχουμε υπομονή και να προσπαθήσουμε να τα καταλάβουμε.

Οι ασυνήθιστες αντιδράσεις τους στη γεύση, στην μυρωδιά, στην αφή και στο χρώμα και γενικά στα χαρακτηριστικά της τροφής, μπορεί ενίοτε να είναι έντονες και να μεταβάλλονται με μεγάλη δυσκολία, ιδιαίτερα στην περίπτωση που χρησιμοποιούν το φαγητό ως μέσο για να χειριστούν τον γονιό και να αποκομίσουν οφέλη ή απλώς να κερδίσουν το ενδιαφέρον του! Και είναι πράγματι πολύ έξυπνα για να το πετύχουν αυτό!

Άλλο ένα σοβαρό πρόβλημα είναι η αντίσταση στην αλλαγή που εμφανίζουν κάποια παιδιά και που μπορεί να συνοδεύεται και από τελετουργική συμπεριφορά.

 Όσο περισσότερο παρατηρούμε το παιδί συστηματικά και προσπαθούμε να το καταλάβουμε, τόσο πιο εύκολα βρίσκουμε και τις λύσεις!

Τι μπορούμε να κάνουμε;

• Αρχικά, σεβόμαστε το δικαίωμα να μην θέλει κάποιες τροφές.

• Ας προσπαθήσουμε να γίνει κατανοητό από το παιδί το τι ζητάμε από αυτό.

• Δεν θα ήταν καλό να υπάρχει ένταση, πίεση ούτε και τιμωρία.

• Ας επιβραβεύσουμε όλες τις προσπάθειες του, καλύτερα όμως όχι με υλικό τρόπο, ούτε πάλι με φαγητό πχ γλυκό! Εναλλακτικά, προτείνετε μία βόλτα στη φύση ή στο πάρκο για παιχνίδι ή μία θεατρική παράσταση ή ένα βιβλίο κ.α.

• Αν αρνείται να συνεχίσει, σταματάμε και προσπαθούμε ξανά, μετά από ένα διάλειμμα.

• Δεν το ταΐζουμε γρήγορα.

• Δεν του δίνουμε μεγάλες μπουκιές.

• Ας δοκιμάσουμε να του βάλουμε μικρότερες μερίδες από αυτές που νομίζουμε ότι θα φάει. Έτσι, δεν θα προσπαθεί να τελειώσει και ίσως ζητήσει κι άλλο.

• Είναι προτιμότερο να έχουμε βλεμματική επαφή και να επιβραβεύουμε το παιδί όταν τρώει σωστά.

• Ας επιδιώξουμε να κάτσουμε μαζί με το παιδί στο τραπέζι, ακόμα και για το δεκατιανό γεύμα.

• Αφήνουμε το παιδί να προσπαθήσει να φάει μόνο του και αγνοούμε την ακαταστασία που μπορεί να προκαλείται.

• Είναι καλύτερο, όσο είναι δυνατό, να τρώμε την ίδια ώρα κάθε μέρα χωρίς τσιμπολογήματα ή πολλά υγρά ενδιάμεσα και τα γεύματα να μην διαρκούν πολύ.

• Όταν δοκιμάζουμε να του δώσουμε κάτι καινούριο, δίνουμε μικρές ποσότητες και κάνουμε μία μία τις αλλαγές.

• Κανένα φαγητό δεν είναι «κακό». Ας αποφύγουμε να δώσουμε συναισθηματικούς χαρακτηρισμούς στα φαγητά.

• Επιμένουμε! Αν το παιδί αρνείται να φάει κάποιο φαγητό, εμείς επιμένουμε να το μαγειρεύουμε κάθε εβδομάδα, κάποια στιγμή θα το ανεχτεί.

• Μικρά γεύματα ή γεύματα όπου οι γεύσεις και τα χρώματα δεν αναμειγνύονται, είναι πάντα περισσότερο ανεκτά από τα παιδιά αυτά. 

• Δοκιμάστε κάποιες φορές την αντίθετη ψυχολογία, δηλαδή προτρέψτε το να μην φάει κάτι, γιατί αρέσει πχ μόνο στους μεγάλους.. αυτό ίσως κινήσει την περιέργεια του και θελήσει να το δοκιμάσει..!

• Χαλαρώνουμε..! Φροντίζουμε να μην συζητούμε το θέμα αυτό με άλλα άτομα μπροστά στο παιδί.. και δεν το αναγάγουμε σε κυρίαρχο θέμα μείζονος σημασίας..! Ας θυμηθούμε ότι κάποιοι από εμάς μπορεί επίσης να είμασταν δύσκολα παιδιά στο φαγητό!